Καληνύχτα!...

Πρώτο post... Μια βαθειά ανάγκη για λίγη κουβέντα... Με την ελπίδα να φτάσει κάποτε στα αυτιά των υπευθύνων για την κατάντια μας... Μια κατάντια που την ζούμε κάθε μέρα, όλη μέρα. Στο αστικό, διασχίζοντας μια όμορφη αλλά γεμάτη φαντάσματα Αριστοτέλους, πίνοντας κάτι δροσιστικό σε ένα μπαρ-καφέ "κλώνο" των υπολοίπων....

Δεν είμαι μόνος. Έχω τους καλούς μου φίλους. Αυτό το ξεκαθαρίζω προς αυτούς που θα πούνε:"άλλος ένα μίζερος Σαλονικιός"... Και δεν είμαι μίζερος φίλοι μου. Προσπαθώ κάθε μέρα να προσφέρω στην πόλη όπως και πολλοί άλλοι -δυστυχώς όχι αρκετοί-, άσχετα αν η ίδια δεν λέει να ξυπνήσει...

Κάποιοι θα συμφωνήσετε μαζί μου. Κάποιοι άλλοι όχι. Μικρή όμως σημασία έχει απο την στιγμή που αυτή η πόλη πεθαίνει μέρα με την μέρα. Στην κυριολεξία όμως.

Δεν θα φύγω. Το έκανα ήδη κάποιες φορές. Αυτή την φορά επιλέγω να την αγκαλιάσω σφιχτά και να σβήσω και εγώ μαζί της. Για να μην νιώθει μόνη...